من وبلاگم را دوست داشتم

اینجا هم می شود نوشت و پاک کرد دیگر! مثل دفتر می ماند. دیشب نوشته بودم که چشمانم رابستم و وبلاگم را حذف کردم. بله این کار را کردم. اشک ریختم و احساس وابستگی ام را سرکوب کردم. سخت بود خیلی اما باید میشد، برای کارم دلیل زیاد داشتم! قول می دهم اینجا این کار رو نکنم یا حداقل سعیم را میکنم. آخه این جا برای من است! برای خودِ خودم!
ناراحت هستم اما پشیمان؟! نه.. کمی تغییر می دهم اینجا را و برای خودم از نو می نویسم.

تولد ندا

دیروز تولد ندا که براش برنامه ریزی کرده بودم رو رفتم. خنده ها و خوشی ها یک طرف، پیاده برگشتن تو هوای پاییزی یک طرف، درس ها هم یک طرف دیگه. این ترم احساس میکنم به شدت ریاضی زده شدم به خصوص ریاضی های آنالیز دار :(

فالاچی نوشت

ماه آرزوی کسانی است که آن را ندارند و من این گلوله ی سبز و سفیدو آبی را که پر است از بدی و خوبی و زندگی، و زمین نام دارد، ترجیح می دهم.
می دانم، این گلوله مسموم کننده است و تا به آن دست بزنیم و یا در آن بمانیم، می میریم. می دانم،فرانسو، زندگی یک نوع محکومیت به مرگ است ولی با نگفتن این حرف من، حق داشتی. ودرست به خاطر همین محکومیت به مرگ است که باید آن را طی کنیم و باید بدون قدمی به اشتباه، و بدون آنکه یک ثانیه به خواب رویم، بدون آنکه تردید کنیم که اشتباه می کنیم یا فکر کنیم که ممکن است آن را بشکنیم، آن را طی کنیم. ما که انسان هستیم و نه حیوان، ما که بشر هستیم.
                                                     زندگی، جنگ و دیگر هیچ - اوریانا فالاچی

حافظ نوشت

جانِ بی جمال یاران، ذوق جَنان ندارد،
هر کس که این ندارد، حقا که آن ندارد،
ذوق چنان ندارد، بی دوست زندگانی،
بی دوست زندگانی، ذوق چنان ندارد ...
                                                      (حافظ)

تولد ندا

خریدن کادو، هماهنگ کردن ساعت با دوستهای مشترک، سفارش کیک، هماهنگ کردن با کافی شاپ، کلی پیاده روی، خستگی و در نهایت رنگ گرفتن چایی در آب، بوی دارچین، موسیقی بی کلام و صد البته کیک شکلاتی :)   27 آبان 93

شروع

امروز دقیقاوسط درس خواندن و سعی برای داشتن تمرکز دلم یک وبلاگ شخصی - خصوصی خواست. یک وبلاگ روز نویسی که خودم باشم و خودم، بدون مورد قضاوت واقع شدن. این شد که اینجا رو ساختم.امیدوارم بتونم با این وبلاگ تازه ساخت ارتباط برقرار کنم.